Padobran je naprava koja služi za usporavanje ubrzanog pada kroz atmosferu. Izum padobrana mnogi pripisivaju Leonardu da Vinčijuu, ali postoje mnogi dokazi o skicama sličnih naprava kao i pokušaja pojedinaca u korišćenju naprava nalik padobranu u cilju sigurnog spuštanja s visine pre pojave Leonardovih crteža. Pre nego što se praktično počeo primenjivat padobran je bio predmet interesovanja raznih naučnika i pronalazača. Pojava balona na vruć vazduh u 18. veku i balona na gasove lakših od vazduhaa dovelo je ubrzanijeg razvoja padobrana kao sredstva sa spašavanje i spuštanje tereta, tako da pre pojave vazduhoplovstva skoro su rešeni svi problemi za njegovu masovnu primenu. U 20. veku tokom Prvog svetskog rata padobran se počeo masovno primenjivati za spašavanje pilota. Padobran je našao široku primenu: u spašavanju života, spuštanju tereta na zemlju ili na površinu drugih planeta, sportu i hobijima. Padobran je verovatno najstariji izum za usporavanje pada. Leonardo da Vinči je napravio jednu skicu padobrana u svojoj beležnici već 1514. godine. Fausto Verancio je objavio 1595. godine opis jednog upotrebljivog padobrana. Drži se da je prvi čovek koji je upotrebio padobran Francuz Blanšar. Godine 1785. on je iz balona koji je leteo visoko u vazduhu spustio psa u korpi za koju je bio pričvršćen padobran. Blanšar je tvrdio da se i sam spustio padobranom iz balona 1793. godine i da je prilikom spuštanja na Zemlju slomio nogu. Drugi jedan Francuz, Ž. Garneren, proslavio se kao prvi čovek koji je redovno skakao padobranom. Prvi put je javno nastupio u Parizu, 22 oktobar 1793. godine, i tom je prilikom uspešno skočio sa visine veće od 600 metara. Njegov je padobran imao oblik suncobrana. Bio je napravljen od belog platna što se upotrebljava za izradu jedara, a prečnik mu je iznosio 7 metara. U središtu kalote nalazio se drveni kotur od otprilike 25 centimetara, s rupom u sredini, koja je omogućavala da vazduh izlazi iz kalote. Taj je deo bio pričvršćen za platno većim brojem kratkih pantljika. Prvi uspešan skok padobranom iz aviona u letu izveo je 1912. godine kapetan Beri u Sent Luisu, u saveznoj državi Misuri. Tokom 1913. i 1914. godine mnogo se raspravljalo o tome da li je praktično upotrebljavati padobrane za spasavanje iz aviona. U trenutku kada je započeo prvi svetski rat, to pitanje još uvek nije bilo rasčišćeno. Postojao je problem u utvrđivanju veličine padobrana, a uz to je postojao i strah da pilot neće moći iskočiti iz aviona i sprečiti da se padobran ne zamrsi. Godine 1919. američka vojska je prihvatila sedenje tip padobrana kao deo obavezne avijatičarske opreme.