Svi oni koji su želeli da žive brzim tempom voze se u automobilu - recimo, otišli su iz grada ušuškanog u jadranskoj laguni. Umetnici i turisti, nasuprot, rado dolaze tu da se uvere zašto je Julije Drugi govorio da bi Veneciju trebalo stvoriti da kojim slučajem ne postoji. Mada su neki drugi uvereni da je to grad prelepih kulisa i karnevalskih maski. Legenda kaže da se jevanđelistu Marku prilikom šetnje po ostrvima lagune, ukazao Božiji glasnik koji mu je rekao da će na tom mestu biti podignut lep, neobičan grad, koji će ga uzeti za svoga zaštitnika. Tako je i bilo. Legenda dalje govori da su u Aleksandriji dva venecijanska trgovca ukrali telo svetitelja od Muhamedovih sledbenika i na svom brodu ga preneli do Venecije, kojom se tada “prosu” jak miris krina, koji se osećao danima. Tako su se reči božijeg glasnika ispunile, a Venecija dobila svog zaštitnika. Udaljena četiri kilometra od kopna i dva kilometra od mora u mutnoj vodi jadranske lagune na 188 ostrva odeljenih sa više od 170 kanala nalazi se Venecija. Grad Sv. Marka i u proslosti centar Mletačke Republike. Ako bi gradovi mogli da se podele na muške i ženske, Venecija bi sigurno bila lepšeg pola. Bila bi to misteriozna, šarmantna dama, raskošne garderobe i otmenog ponašanja. Venecijanci odlično znaju da je Serenisima nekada po broju stanovnika bila treći grad Evrope. Od gotovo 400.000 stanovnika početkom 20. veka, 1951. godine u Veneciji je ostalo oko 175.000, a danas manje od 60.000. Zbog svoje specifičnosti Venecija se nikad nije uskladila sa brzim ritmom današnjih metropola, što je možda i osnovni razlog ogromnog odliva njenog stanovništva. Živeti u Veneciji znači prihvatati i prilagoditi se svim njenim posebnostima. Zaboraviti na komfor automobila, autobusa, gradsku vrevu i biti spreman na česte poplave, guste magle, skupe parkinge, veliku vlažnost i pešačenje.
Glavna saobraćajnica, tj. plovna arterija Venecije je kanal Grande, koji grad deli na dva dela, dug 3750m i u proseku širok 62m. Venecija je uspela da do danas sačuva tipografsku konfiguraciju i numeraciju ulica (koje se u Veneciji zovu kale, a poprečne rame) iz 1171. godine, kada je ceo grad podeljen u šest zona zvanih sestieri, tri levo i tri desno od kanala Grande. Jedini pravi trg u Veneciji je trg Sv. Marka, a prazni prostor ispred crkve i palata nazivaju se kampom, ukupno ih ima 127. Da bi se prešlo sa jedne obale kanala na drugu koje se zovu rii, sagrađeno je preko 40 mostova. Pored mosta Rialto, najpoznatiji most u Veneciji je Ponte dei sospiri (Most uzdisaja) na rivi deli Skijavoni, sagrađen u 17. veku da bi spojio Duzdevu palatu sa novom zatvorskom zgradom. Njime su posle donošene presude, sprovođeni osuđenici do zatvorskih ćelija, ili mesta pogubljenja, pa otuda ovo neobično ime mosta. Sem javnih parkova, Venecija iza svojih gotičkih, renesansnih i baroknih fasada krije prave zelene oaze, neobično bogate i lepe vrtove, kojih je Sansovino u 16.veku izbrojao preko 500. Crkva Santa Maria Gloriosa je jedno od najlepših svedočanstava gotičke epohe u Veneciji. U njenim bočnim kapelama se nalazi niz nadgrobnih spomenika duzdeva i slavnih venecijanaca, među kojima su grob Ticijana i Kanove. Utabana turistička staza vodi do crkve svetih Đovanija i Paola, koji često nazivaju “Venecijanski Pantenon” ispred koje se nalazi čuveni Verokijev konjanički spomenik Bartolomeu Coleonoeu. U šetnji Venecijom nebi trebalo propustiti Ca’d’oOro palatu Pesaro, Reyonico, crkvu Sv. Zakarija, ostrvo SV. Đorđa sa istoimenom crkvom, remek delo graditelja Longija, crkva Sn. Marija Dela Salute, opevanu i u našoj literaturi. Obicno se klasicčo turističo razgledanje Venecije završava kod mosta Rialto, koji je u 16. veku sagradio Antonio del Ponte. Bez obzira sa koje strane sveta dolaze, svi gosti Venecije bez razlike stignu na TRG SVETOG MARKA, jedinstveno urbanističo arhitektonsko rešnje i jedini pravi trg u Veneciji. Uoblicio ga je u 16 veku Jakopo Sansovino. Na trgu, tačno preko puta bazilike, uzdiže se masivni renesansni toranj, sa čije platforme dve bronzane figure udarcem u zvono otkucavaju sat. A osim tačnog vremena, na tornju su prikazane mesečeve faze i kretanje Sunca kroz Zodijak. Istočnu stranu trga zatvara crkva Sv. Marka posvećena zaštitniku grada u čijoj unutrašnjosti se čuva sarkofag sa svetim relikvijama. Ova građevina jasno svedoči o jakom istočnom uticaju u Veneciji. Po uzoru na baziliku Sv. Apostola u Konstantinopolju, gradnja ove crkve započeta je u IX veku. Na glavnom ulazu u crkvu nalaze se bronzani konji iz doba Aleksandra Velikog doneti iz Carigrada. U neposrednoj blizini ove crkve nalazi se zvonik, biblioteka Sv. Marka, Arheološki muzej korer u kom se osim slika i skluptura čuvaju dokumenti i predmeti koji odlično ilustruju istoriju ovga grada.

Ostale vijestiArhiva