U početku se projekat sastojao od VLS (VideoLAN Server) i VLC (VideoLAN Client) aplikacija koje su služile za čitanje i streaming MPEG2 video stramova. Nakon mjeseci, ako ne i godina pregovora, 2001. godine direktor univerziteta pristaje da se VLC distribuira pod GPL licencom, kada u projekat počinju da se uključuju developeri iz cijelog svijeta, pa prvi win32 port dolazi samo šest mjeseci kasnije. Početkom 2003. godine dolazi i do prvog testiranja MPEG4 podrške.
Razvojni tim VLC-a u želji za obilježavanjem 13 godina aktivnog razvoja, odlučio je konačno postaviti i milestone verziju 1.0. Danas je VLC jedan od najsveobuhvatnijih video playera koji je u stanju da dekodira, ali i enkodira bilo koji audio/video format. Način na koji ovo uspijeva je preko GPL biblioteke libavcodec, iz koje “vuče” većinu codeca, iako dosta koristi i vlastite multipleksere. VLC ima krajnje modularan dizajn što olakšava implementaciju novih formata i codeca, no autori idu i korak dalje, pa je moguće automatski odstraniti nepotrebni sadržaj, npr. reklame ispred Netflix fimova (američka online videoteka). Interfejs je rađen uz pomoć Qt4 biblioteka (Windows/Linux), a tu su, naravno, i skinovi, te podrška za Winamp2 i XMMS skinove, no nije sve u grafici jer se interfejsi protežu od konzole i telneta, pa sve do HTTP/AJAX-a. Program je dostupan skoro pa na svakoj platformi, od Windowsa, Linuxa, MacOS X preko Syllablea, BSD-a pa sve do BeOS-a, Solarisa, pa čak i iPhonea! Komunikacija između korisnika i aplikacije je besprijekorno riješena, te se svodi na visokopodesivu kontrolu preko tastature, pokrete miša ili upravljanje raznim IrDA kontrolerima. Jedna od najpopularnijih mogućnosti VLC-a svakako je popravljanje oštećenih datoteka ili nezavršenih downloada. Tu je i mogućnost puštanja filmova direktno iz .iso formata, pa makar vaš OS bio i bez podrške za njih. Novo u verziji 1.0 je što možete puštati filmove iz arhiviranih datoteka! Malo je poznata činjenica da je VLC prisutan u Windows Vista Ultimateu u ulozi Windows DreamScene, gdje mu je funkcija reprodukcija videa u obliku wallpapera. Jedna od najboljih mogućnosti VLC-a je ripanje DVD-ova, a uz verziju 1.0 uvedena je mogućnost snimanje materijala za vrijeme njegove reprodukcije, što je više nego praktično u slučaju da pratite neki live streaming i odlučite se snimiti čitav prenos ili samo jedan njegov dio. Još jedna novost je reprodukcija frame-by-frame, a nemojmo zaboraviti ni reprodukciju od tačke A do tačke B. VLC 1.0 je, pored svih ovih poboljšanja, drastično unaprijedio podrške za sve video formate, ujedno je napravljen ključni proboj u podršci za nove formate (Raw Dirac, M2TS), a tu je i podršku za nove HD formate kao što su AES3, Dolby Digital Plus, TrueHD, Blu-Ray Linear PCM, Real Video 3.0 i 4.0.
U “zakonom zaštićenom” svijetu VLC (bar prema Google Trends) kotira kao najkorišteniji / najtraženiji player među tržišnim liderima poput WMP i QuickTimea, a situacija je više-manje ista i u “slobodnom” svijetu. Tu su, naravno, i mane – program je u stanju da čita video iz arhivirane datoteke, a nije u stanju da doda novu vizualizaciju audio reprodukciji – apsurd, zar ne? Možda najveći nedostatak je neugledan osnovni skin, pa ga zbog toga za sada nema u Ubuntu Linuxu i Debianu, a i to je razlog zbog kojeg većina korisnika koristi “jednostavne” playere dok ne zagusti, a onda VLC rješava stvar.
No, iako se VLC čini kao savršen player, šta je to što ga sprječava u osvajanju svijeta? Njegova savršenost je ujedno njegovo prokletstvo – VLC ima odgovor na sva naša pitanja i potrebe, dok su većini korisnika u većini slučajeva sasvim dovoljne i osnovne funkcije.

Ostale vijestiArhiva