Kad je prije pet godina, u januaru 2015. izabran na poziciju predsjednika Fudbalskog kluba Radnik mnogi su u Bijeljini počeli da se guraju da zauzmu mjesto uz slavnog fudbalera Partizana i reprezentativca koji je ostavio dubok trag i u NJemačkoj. Željeli su da budu u timu popularnog Krleta, da se “ogrebu” za dio slave i postanu “važni” tako što su se uslikali, razgovarali, sjedili ili pili kafu s Krstajićem, većini je imponovala i činjenica što su mogli da sjede u Upravnom odboru kluba uz predsjednika kojem su se kao igraču svi nekada divili. Krenulo je bijeljinsko izlaženje iz fudbalske provincije i anonimonosti. Pred Fudbalskim klubom Radnik je težak period velikih iskušenja bez Mladena Krstajića koji je, za pet godina, od prosječnog kluba i “ruralnih fudbalskih resursa” kako u infrastrukturi tako i ljudstvu, napravio bijeljinskog premijerligaša kao kolektiv s pozitivnim i prepoznatljivim manirima, odnosno evropskim imidžom.

Ostale vijestiArhiva