Tokom cele godine oblast Algarve ima najbolju klimu u Evropi. Sa kratkim periodom kiša (obično između novembra i marta) i dugim periodom sunčanih meseci (najdužim u Evropi), Algarve ima najpogodnije vreme, za turiste. Tokom letnjih meseci, temperature su prilično visoke tako da je Algarve "raj" za kupače. To je region bogat plažama sa finim peskom duž obale i sa temperaturom mora od oko 220C u letnjem periodu. Iako je Albufeira na samom Atlantskom okeanu, njena klima ima mediteranske karakteristike, sa više od 3.000 sunčanih sati godišnje i sa niskom prosečnom količinom padavina.
U obalnom području Algarvea, skoncentrisan je najveći deo privredne delatnosti zemlje, a tu je, inače, zaposlen najveći deo stanovništva i ostvaruje se najveći deo nacionalnog dohotka. Algarve godišnje poseti oko pet miliona turista.
Albufeira je danas užurbani grad koji je nekada bio mirno ribarsko seoce. Njene uske ulice u starom delu grada i prelepe belo obojene kuće, koje se strmo spuštaju prema obali, deluju interesantno iako su pomalo prenatrpane. Pored obilja barova, restorana i prodavnica, na uličnim pijacama mogu se naći i različite rukotvorine i nakit.
Mnoge tradicionalne veštine Algarvea mogu se pronaći u Albufeiri. Lokalni majstori prave predmete ručne izrade, potrepštine od bakra i kalaja, korpe, čipku ili tipičnu obuću, kakvu su pravili vekovima. U povoju, ali jednako kreativna, je i izrada bojenih tkanina i tapiserija, obično dekorisanih religioznim motivima.
Samo nekoliko kilometara u unutrašnjosti - sve je drugačije. Zelenilo; plantaže badema, smokava i pomorandži, kao i borove šume, a ceo pejzaž je prošaran dimnjacima, postavljenim na krovovima od crepa. Pastirska sela zovu da se oproba način mirnog života u prirodi i da se doda nova dimenzija odmoru.
Arheološki lokaliteti potvrđuju da su ljudi živeli u oblasti Albufeire u periodu neolita, tokom bronzanog doba. Rimljani su se naselili u Albufeiri, na Sero da Vila (Cerro da Vila - Gradska planina), stenovitoj formaciji koja sačinjava neosvojivo poluostrvo, sa kojeg postoji pregled prilaza sa mora u zaliv Albufeire. Grad je donekle poznat i kao rimski Baltum, usled činjenice da je bio ribarski centar, a da su u okolini postojali rudnici.
Arabljani su mu dali ime Al-Buhera i odatle i potiče sadašnje ime. Mavarska okupacija predstavlja period napretka, baziran na poljoprivredi i trgovini sa Južnom Amerikom, što je dovelo do stvaranja ili rekonstrukcije gradske kule i odbrambenih zidova. Posle prve hrišćanske okupacije 1189.-1190. godine, Albufeira postaje deo kraljevstva Algarvea, posle konačne ponovne okupacije u 1249. godini. Period pada nastaje usled smanjenja trgovine sa lukama Mediterana, a zatim sledi ekonomsko oživljavanje tokom perioda otkrića (15.-16. vek). U 18. veku, serije seizmičkih potresa kulminirale su zemljotresom iz 1755., dovodeći Albufeiru u siromaštvo, praćeno porastom ribarstva i razvojem industrije konzerviranja ribe.
Od 60-tih godina prošlog veka, Albufeira je postala međunarodno poznati turistički centar, čime je 1986. dobila status grada.
Usled razvoja turizma, ovo nekada ribarsko seoce razvilo se u jedno od najvećih letovališta sa oko 30.000 stalnih stanovnika. Centar grada menja svoje karakteristike posle zalaska sunca. Obilje barova, restorana i klubova počinje da se ispunjava turistima, a lokali se protežu uskim ulicama.
Postoji dobar izbor plaža koje se rasprostiru istočno i zapadno od grada. Neke od njih su Praja de Balaja (Praia de Balaia), Praja de Kastelo (Praia de Castelo), Praja de Falezija (Praia de Falesia), Praja de Gale (Praia de Gale), Praja de Oljo d' Agua (Praia de Olho d’Agua), Praja de Marija Luiza (Praia de Maria Luisa) i Praja de Sao Rafael (Praia de Sao Rafael). Duga peščana ribarska plaža u Albufeiri, jedna je od najpopularnijih u Algarveu.
Mnogim plažama u ovoj oblasti dodeljena je plava zastava Evropske unije za čistoću i bezbednost, tako da su one savršene za porodični odmor.
Obale Albufeire pozivaju na vodene sportove: jedrenje, skijanje na vodi, surfovanje i ronjenje. Prostori za golf skoro da se protežu do mora. Postoji i mogućnost igranja tenisa i jahanja u slikovitim svežim borovim šumama.
U Albufeiri se nalazi i mali muzej sa kineskim porcelanom iz doba dinastije Ming, iz 15. i 17. veka, kao i umetnička galerija sa stalnom postavkom tokom turističke sezone.
U gradu ima mogućnosti za različite vidove zabave. Odlazak u delfinarijum je odličan način za uživanje i opuštanje, uz posmatranje skokova morskih lavova i delfina. Safari ekskurzija džipovima je odličan način da se obiđu delovi izvan asfaltiranog puta, u prirodnom ambijentu i nedostupni kolima. Ovakav izlet, pored ručka, uključuje i obilazak podruma sa besplatnom degustacijom pića.
Postoji i mogućnost izleta brodom koji plovi po reci Guardiana, koja deli Portugaliju i Španiju. Okruženje duž obale reke je deo prirodnog rezervata.
U neposrednoj blizini Albufeire su mesta Armaso de Pera (Armacao de Pera), Bolikejma (Boliqueime), Gija (Guia) i Paderne, sa dvorcem koji se nalazi na brdu, udaljenom od sela. Tu su i Ponte Grande - impresivne pećine sa velikim lukovima i podvodnim špiljama Grutas do Šorino (Grutas do Xorino).
Paderne je lociran na slikovitom blagom uzvišenju i vodi poreklo iz daleke prošlosti. Originalna zgrada glavne crkve potiče iz 16. veka. Crkva je interesantno dekorisana lukovima sa ljudskim figurama, te stubovima sa simbolima hrišćanstva, a poseduje i oltar ukrašen rezbarenim delovima (18. vek). Postoji i interesantna zbirka statua iz 17. i 18. veka.
Blizu Paderne je smešten dvorac izgrađen na steni i okružen rečicom Kvarteira (Quarteira). Ima arapsko poreklo i bio je naseljen sve do 14. veka. Debeli zidovi i "taipa" (vrsta cigle, napravljena od blata mešanog sa lepkom i kamenom) su tipični za mavarske građevine, a poseduje i slikovitu kulu koja je služila za odbranu najizloženije strane dvorca. Samo su glavna kapija i kula, koje su služile za odbranu, napravljene od kamena. Unutar dvorca su pronađene ruševine kapele "Gospe od uzašašća" (vaznesenja - Nossa Senhora da Assuncao / Nosa senjora da asunsao). U blizini je most srednjevekovnog porekla, koji čuva stari put i vodenički mlin sa branom.
Gija je selo bogate istorije, koje se naglo razvilo tokom poslednjih decenija. Glavna crkva u njemu izgrađena je u 17. veku i sadrži jednostavne rezbarije glavnog oltara i statue iz 17. i 18. veka. Kapela "Gospe od srećnog putovanja" (Nossa Senhora da Guia / Nosa senjora da Gija) je tipična barokna građevina, sa živom fasadom. Veliki oltar ima zidove i svod pokriven obojenim pločicama i pozlaćenom rezbarijom (18. vek). Postoji i statua Gospe. Nedaleko od Gije je izvor rečice Espiće (Espiche), u Lagos dos Salgados (jezera). Tu je tipična jezerska vegetacija, tako da je ovo odlično mesto za posmatranje ptica selica.
U samoj Albufeiri nalazi se veliki broj crkava... Crkva Matriz (Igreja Matriz/Igreža - crkva) izgrađena je krajem 18. veka i poseduje impozantan zvonik. Na centralnom oltaru postoji impozantna statua "Naše Gospe od začeća" (Nossa Senhora da Conceicao / Nosa senjora da konsejsao), iz 18. veka, a deo iza oltara je naslikao umetnik iz Algarvea, Samora Baros u 20. veku. Oltari sa strana kao i sakristija sadrže statue iz 18. i 19. veka. U crkvi se nalazi i statua "Naše Gospe od molitve" (Nossa Senhora da Orada / Nosa senjora da orada), koja verovatno potiče iz 15. veka, a koja je nošena od strane lokalnih ribara za vreme godišnje procesije.
Crkva Svetog Sebastijana (Sao Sebastiao / Sao Sebastijao) po strukturi datira iz 18. veka i izgrađena je u narodnom stilu. Njen glavni ulaz krase barokni ornamenti, a sporedni ulaz je u stilu "Manuelline" (Manuelin - nazvan po vladaru; 16. vek). Crkva poseduje dekorisanu kupolu, a veliki oltar je ukrašen rezbarijama i statuama iz 17. i 18. veka. U crkvi se nalazi i statua "Naše Gospe od milosrđa" (Nossa Senhora da Piedade - Nosa senjora da pijedađe), verovatno iz 16. veka, koja je oštećena.
Crkva Svete Ane (Santa Ana) ima karakterističnu kupolu sa šiljcima, popularnu u 18. veku. Takođe poseduje veliki oltar i propovedaonicu, tipičnu za ovaj period.
Kapela "Naše Gospe od molitve" je tipična seoska kapela, izgrađena u pustoj dolini. Često je posećivana od ribara. Sadrži oslikana ogledala, a u dvorištu se nalaze dva groba, koja pripadaju žrtvama neprekidnih borbi, tokom 19. veka.
Kapela "Gospe od milosrđa" nalazi se na mestu nekadašnje Mavarske džamije. Ponovo izgrađena posle zemljotresa 1755. godine, ipak zadržava nešto od osobina rane gotike (15. vek), posebno ulaz i trijumfalne lukove i polulukove. Veliki oltar je izrezbaren; ukrašen statuama iz 17. i 18. veka.
Kula sa satom locirana je tamo gde je nekada stajao gradski zatvor. Poseduje retko dekorativnu strukturu od kovanog gvožđa.
Odbrambeni zidovi koji su u prošlosti okruživali Albufeiru, skoro su potpuno uništeni u vreme zemljotresa 1755. Sve što je ostalo su ruševine kule, kapije Svete Ane i odbrambena kula, koja je pripadala južnoj kapiji i koja je pretvorena u restoran.
Iako je napredak usmerio Albufeiru prema turizmu, grad je ipak zadržao istorijski centar. Ulice u staroj oblasti Sero da Vila još uvek su zadržale slikovitu privlačnost belo obojenih kuća, u strmom usponu uskih ulica. Postoji Mavarski luk na "Prolazu kod Stare crkve" (Travessa da Igreja Velha / Travesa da igreža velja), gde je bila prva džamija, a takođe i prva gradska crkva.
Na obali, jasne boje ribarskih čamaca su kontrast plavetnilu mora. Na očigled kupača, ribari nastavljaju sa pripremanjem svojih mreža, većinom kako su radili hiljadama godina unazad.
Šetalište uz obalu duž ivice mora nudi veličanstven pogled na grad, plaže i stenovite oblike koji su deo šarma Albufeire. Ono vodi do interesantnog kanjona Šorino (Xorino), koji je prema lokalnim pričama bio sklonište Mavarima, kada je grad ponovo osvojen od hrišćana u 13. veku.
Ritual obedovanja van kuće ima značajnu poziciju u portugalskom životu. Restorani su dobrog kvaliteta, a jela su bazirana na svežim lokalnim proizvodima. Najprihvatljivije cene lokalnih specijaliteta su u restoranima daleko od glavnih turističkih centara. Jela
se najviše prave od ribe, povrća i voća. Jedno od narodnih jela je "bakaljau" (bacalhau), a priprema se od sušene ribe sa povrćem. Salate su slične našim, ali su sa maslinovim uljem... Gastronomsko uživanje u Albufeiri započinje svežom ribom i rakovima, koje ribari donose sa mora svaki dan. Teško se može odoleti sardinama sa roštilja, brancinu, sabljarki, morskim račićima ili svežem jastogu.
Oni koji vole tradicionalnu kuhinju uživaće u ogromnom izboru tipičnih ribarskih recepata. Za početak - možda supa sa školjkama, začinjena biljkama. Slede skuše kuvane sa origanom, sardine u paradajz sosu ili pečene, sa kukuruznim brašnom. Za specijalne prilike ništa nije bolje od ribe ili rakova "kataplana", pripremljenih u specijalnom bakarnom posuđu, koje je sastavni deo svakog obeda u Algarveu.
Svinjetina i piletina su glavna jela od mesa. Pileći "piri-piri" je poznato jelo za koje se sos pravi od čilija. Ukus može biti blag i lagan ili veoma jak i začinjen. Većina obroka je obogaćena domaćim hlebom, crnim maslinama i paštetama od sardina. "Frango na pukara" (Frango na pucara) je kuvana piletina. "Karbidela" (Carbidela) je piletina kuvana u sopstvenoj krvi. "Korzo a Portugeza" (Corso a Portuguesa) se pravi od krompira i velikog broja različitog mesa i povrća. Kao dodaci jelu najviše se koriste maslinovo ulje, beli luk i sir.
Farmeri iz unutrašnjosti uglavnom jedu jela od kukuruznog brašna sa svinjetinom i kobasicama, konjskim mesom, pilećim iznutricama i plećkama od pečene jagnjetine sa bademima, medom i ruzmarinom, kao neizbežnim začinima.
Na kraju obroka slede bademi, čokolada ili kolač sa bademom ili sa smokvama, kao veoma slatki lokalni specijaliteti.
Portugalci najviše piju vino, a posle obroka se pije jaka kafa koja se naziva "bika" (bica). Mnoga vina su svetski poznata: Verde, Alvarinho, Douro, Alentejo, Dao, Biarrada i slatka: Porto, Madeira i Moscatels Setubal Douro.
Idealno vreme za posetu oblasti Algarve i Albufeiri je april ili maj, kada je priroda bujna i zelena, sa raskošću divljeg cveća. Ali ako želite da vidite drveće badema u cvatu, neophodno je da posetite Albufeiru u januaru ili početkom februara.
Za ljubitelje sunčanja i kupanja oblast Algarve može da omogući neverovatno uživanje u tirkiznoplavom moru i plažama od kojih je svaka različita, a opet svaka podjednako očaravajuća. U večernjim satima nude se neverovatni izlasci u restorane sa "fado" muzikom i lokalnim folklorom, obilje ukusnih lokalnih specijaliteta i uživanje u vinima. Ako i tada ne popunite vreme, uživajte u izletima ili brojnim sportovima.
Posle ovakvog odmora uvek ćete pamtiti dugu plažu sa sitnim peskom zaštićenom grebenima sa raznovrsnom paletom prirodnih boja; u ušima ćete često čuti "fado" muziku, a u ustima osećati ukus ribljih specijaliteta i dobrog vina...

Ostale vestiArhiva