Površine 15 kilometara kvadratnih, jezero je nastalo izgradnjom brane sredinom prošlog veka na prostoru nekadašnjeg tresetnog zemljišta. Danas se u njega svakodnevno uliva voda prvog kvaliteta iz okolnih reka, pre svega Vlasine, Vrle, Jerme, Božićke, Lisinske i Ljubotenske reke. Smešteno između doline Južne Morave i srbijansko-bugarske granice, ovaj kraj poznat po prirodi divlje lepote, svakako zaslužuje da bude, u najmanju ruku, odmorište putnicima namernicima. Pored činjenice da je još čuveni srpski botaničar Josif Pančić u ovoj zelenoj oazi otkrio vrstu divljeg luka, do tada nepoznatog nauci, mora se pomenuti i da je na ovom području kasnije otkrivena još jedna biljna vrsta, inače retkost na Balkanu. Reč je o rodopskoj zečjoj stopi, poznatijoj kao biljka mesožderka. Ipak, svojevrsnu atrakciju ovog jedinstvenog ekosistema predstavljaju takozvana plutajuća ostrva, nastala izdizanjem tresetnog tla. Najveće među njima, poznato kao „Mobi Dik“, na sebi nosi čitavu šumsku vegetaciju, a najpoznatija je maljava breza, kojoj je Vlasniski kraj jedino stanište. Posetioci mogu videti uskolisnu i zlatnu vrbu, kao i vrbu prašljiku, dok biljni prekrivač čine gorka detelina, rosulja, vodeni rastavić, močvarna petoprsta, ali i druge biljke, inače, poznate kao indikatori čistih i hladnih planinskih voda.
Najpoznatiji biljni vesnik proleća je prelepi mezijski šafran, koji uspeva samo u ovom kraju i cveta krajem aprila. Iako prelepe sivoplave boje, koja ponegde postaje skoro tamna kao noć, jezerska voda zbog planinske klime nije namenjena za kupanje. Izuzetno hladna tokom cele godine, u letnjim mesecima se zagreva do maksimalnih 18 stepeni. Ipak, hrabri kupači okušavaju sreću u plićaku, dok se većina turista uglavnom odlučuje za sunčanje na priobalju i šetnju po brežuljcima koji oivičavaju „vlasinsko more“.
Pored vožnje jezerom, šetnji prelepim šumskim predelima, kampovanja uz logorsku vatru i dobru muziku, ovaj surdulički kraj poznat je i po fenomenalnoj kuhinji. Gurmani su već davno otkrili specifično sladak ukus vlasinske pastrmke, a jezero je, takođe, bogato i belim amurom, šaranom, somovima, grgečom i klenom. Naravno, sve ove riblje vrste su i obavezan deo menija hotelske ponude ovog kraja.
I za ljubitelje „plodova tora“ vlasinska visoravan je svakako nezaobilazna destinacija. Ne samo da će vas ljubazni konobari usluživati čim trepnete, već će sadržaj i količina hrane zasititi kako probirljive, tako i one sa velikim apetitom. Nije na odmet podsetiti i da je ovaj kraj jugoistočne Srbije najpoznatiji i po kristalno čistim izvorima vode sa najviših vlasinskih vrhova. Jedna od poznatih prirodnih mineralnih voda u Srbiji izvire na 1.500 metara nadmorske visine, a flašira se svega 400 metara niže od izvora. Autentična lepota, priroda prvog stepena zaštite sa neprocenjivom biljnom florom i faunom, ne samo da pleni pažnju naučnika i turista iz sveta, već se u našem narodu često naziva „srpskim rajem na zemlji“. Kod nas zapostavljen seoski turizam zavređuje daleko više pažnje nego što mu je dato.

Ostale vestiArhiva